แม้จะกังวลทว่าสุดท้ายเขายังคงไปที่บ้านอีกฝ่าย และการใช้เวลาด้วยกันระหว่างเขากับสองพี่น้องก็เริ่มต้นขึ้น ชะล้างความโดดเดี่ยวออกไปทีละนิด เป็นเรื่องที่ตัวละคร enjoy eating มั่กมาก เนื้อเรื่องที่สุดแสนจะ fluffy ไปกับความน่ารักของตัวละครทั้งหมด สองพี่น้องบ้านนั้นพลังงานล้นเหลือ (3)

เป็นมังงะแนว Slice of life ที่แรกเริ่มโดนตกเพราะลายเส้นกับรอยสักของจุนแหละ ท่ามกลางอากาศหนาวของหิมะขาวโพลนและแสงออโรร่าในยามค่ำคืนกับเรื่องราวของแขกผู้เข้าพักและการใช้ชีวิต จุนเป็นเด็กน่ารักมาก น้องมีหลายมุมที่บางทีก็ดูใสซื่อสมวัย ตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ ทั้งดื้อรั้นหัวแข็งบางเวลา

เห็นรอยสักเต็มหลังงี้จุนอายุ 17 เองนะ ㅠㅠ ฮือฮือ น้องกำลังโตขยันทำงานมั่ก 💪🏻✨ https://t.co/TgZ0LPxIrV

กี้ด Neko Yo-kai อันนี้น่ารักมาก ๆๆๆ อ้าก ไม่คิดว่าจะมีแอลซี เป็นแก๊กเกี่ยวกับน้องแมวภูติผีแล้วแต่จะรังสรร มีครบไม่ว่าจะเหมียวปีศาจหิมะ เหมียวแวมไพร์ เหมียวกัปปะ เหมียวกำแพงที่ดักตกซาราลี่แมนให้มาจกพุงในยามเช้า ฮือ มันน่ารักมาก ๆ ขอบคุนที่แอลซีคะ ㅠㅠ💓🤟🏼 https://t.co/0CwYJmUUlW

ขำมาก คุนพ่อหวงลูกสาว 55555555555555

ภาพสวยมากด้วย นี่ชอบลายเส้นเซนเซย์แกดูหนัก ๆ เจ้มจ้น ๆ ทั้งลายเส้นทั้งการแสดงอารมณ์ของตัวละครเลย

ตอนกลับบ้านเกิดได้โอซามุมาช่วยเหลือไว้ อีกฝ่ายเป็นลูกชายของเพื่อนบ้าน ซึ่งบอกว่าเป็นแฟนคลับของเขา อั่ยหมาใหญ่ที่ยาซาชี่มาก ส่ายหางจ้องแต่จะเลียขนแมวตัวสวย อาจารย์น่ารักจัง ทำอะไรก็ดีไปหมด ด้วยอะไรบางอย่างทำให้ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันคิริมักจะเผลอพูดเรื่องในใจให้โอซามุฟังตลอด

กลายเป็นว่าค่อย ๆ เปิดใจไปแบบไม่รู้ตัว แถมเหมือนว่าโอซามุจะไม่ใช่แค่แฟนคลับธรรมดาแต่เคยรู้จักเขามาก่อน? มันแบบน่ารักอะ คิริน่ารักมาก ㅠㅠㅠ ยิ่งตอนหลังจากแมวหยิ่งกลายเป็นแมวบ้านคือ ฮือออ ขี้อ้อนแบบไม่รู้ตัว พอเสียใจปุ้ปนั่งจ๋อง หงอยจนน่าเอ็นดู โดนรุกก็ทำตัวไม่ถูก

กรุจะตาย😭😭😭 พระเอกมาเซอร์ไพร์สงานแฟนไซน์นางเอกด้วยการเอาทะเบียนสมรสมาให้เซ็น ไอ้susssssssssss i told พระแม่ about รุ่นพี่ซึงฮยอน ถึงคิวหนูเมื่อไหร่ขอแบบนี้นะคะ ผู้ชายอายุมากกว่า เจนเทิล เชียร์อัพเราเวลาเหนื่อย มีมุมขี้แกล้ง ทำอาหารเก่ง บนเตียงก็แซ่บ วาสนากุเมื่อใด๋หนอ😭💓

—เพราะวันนี้คือวันครบรอบ ‘ชู’ มักเขียนสิ่งที่ได้ทำกับ ‘นาโอะ’ ในวันครบรอบทุกปี เพราะสำหรับชูวันครบรอบเป็นวันที่เขาตั้งใจขยับเข้าใกล้นาโอะทีละนิดเฝ้ามองสีหน้าและอารมณ์ใหม่ของอีกฝ่ายที่โดนสัมผัส หากแต่ปีที่ 7 ที่เป็นขั้นสุดท้าย ชูกลับไม่ได้เขียนอะไรลงไปเลยจนกระทั่งถึงปีที่ 10 (3)

ไม่ต้องพูดถึงชายวัย 40 อย่างเขาแสดงออกว่ามีความสุขกับความรักเลย เพราะแฟนที่ว่าเป็นลูกน้องในบริษัทไม่พอ ยังเป็นผู้ชายอีกต่างหาก คนรอบตัวจะรับได้เหรอ หรือหากมีคนรู้จะส่งผลกระทบถึงตัวโทกาวะหรือเปล่า สุดท้ายโนซุเอะที่ตกอยู่ในความหวาดกลัวนั้นจึงเลือกเว้นระยะห่างกับอีกคนแทน (3)

พอพูดถึงการเป็นคนรักบางทีไม่ใช่แค่รักกันอย่างเดียว เมื่อเผชิญปัญหาจึงอยากปกป้องจนหาวิธีแก้ปัญหาด้วยตัวคนเดียว สุดท้ายอาจลืมไปว่าสำหรับคู่รักการพูดคุยเพื่อหาทางออกด้วยกันนั้นสำคัญ ได้มองทั้งมุมมองของโนซุเอะและโทกาวะ แล้วก็รู้สึกว่าเล่มนี้วาดได้ดึงอารมณ์กว่าเล่ม 1 ด้วย (4)